1.0 PENGENALAN
Menurut Kamus Dewan
Edisi Ketiga, (2002:halaman 1055) ‘prasarana’ bermaksud keseluruhan kemudahan
dan perkhidmatan asas seperti kemudahan pengangkutan dan perhubungan bekalan kuasa seperti elektrik,
dan lain-lain yang perlu bagi pembangunan dan kemajuan negara. Pengertian prasarana adalah sesuatu yang
merupakan penunjang utama terselenggaranya suatu proses. Sama ada proses tersebut berupaya sebagai
suatu usaha pembangunan ataupun projek. Manakala,
kemudahan asas pula bermaksud prasarana yang disediakan oleh pihak kerajaan di
tempat awam seperti tandas, pondok telefon awam, tong sampah, tempat berteduh
bagi pejalan kaki dan lain-lain, yang ditempatkan di sepanjang lebuh raya atau
jalan raya, contoh yang lebih jelas bagi kemudahan asas ialah padang permainan
awam, dewan sebaguna, pasar, sekolah dan pejabat kerajaan. Secara asasnya, frasa kemudahan asas,
prasarana, dan infrastruktur tergolong dalam kata sinonim yang mempunyai maksud
yang seerti.
Seterusnya, menurut
Kamus Dewan Edisi Ketiga, (2002:halaman 674) ‘perkhidmatan’ pula bermaksud
perihal berkhidmat, bertugas, kerja, usaha, kemudahan dan lain-lain untuk
tujuan kebajikan, keperluan, kepentingan orang ramai dan lain-lain. Perkhidmatan adalah kerja yang dilakukan oleh
seseorang individu atau sekumpulan individu yang memberi manfaat kepada orang
lain tanpa memberi barang atau dalam erti kata lain tanpa memberikan sesuatu
benda. Ini termasuk memberikan tenaga,
kemahiran, kepakaran dan pengalaman yang memberi manfaat kepada orang lain atau
pelanggan. Pada masa yang sama, pembekal perkhidmatan
boleh terlibat dalam aktiviti ekonomi tanpa mengalami batasan seperti perlu
menyediakan stok, inventori atau bahan mentah.
Pelaburan mereka dalam kepakaran memerlukan pemasaran perkhidmatan dan
penambahbaikan yang berterusan untuk menghadapi persaingan. Kebanyakan
perkhidmatan bagaimanapun memerlukan struktur fizikal dan peralatan yang besar,
dan menggunakan sumber yang banyak seperti perkhidmatan ketenteraan dan
perkhidmatan pengangkutan.
Selain itu, menurut
Kamus Dewan Edisi Ketiga, (2002:halaman 300) ‘dewan’ bermaksud balai, ruang,
atau tempat untuk diadakan sesuatu seperti persidangan, perjumpaan, forum, ceramah
dan lain-lain. Dewan merupakan satu
keperluan terutamanya di kawasan-kawasan yang padat dengan penduduk. Dewan juga boleh digunakan untuk mengadakan
pelbagai program kemasyarakatan, majlis-majlis keramaian seperti perkahwinan,
sambutan perayaan, dan sebagainya. Sekiranya
tidak terdapat dewan di sesuatu kampung atau bandar, penduduk yang mendiami
kawasan tersebut terpaksa mengadakan majlis-majlis tertentu di tempat-tempat
atau kawasan yang lebih jauh. Hal ini
akan menyusahkan penduduk setempat. Pada
masa yang sama, dewan juga boleh digunakan untuk aktiviti-aktiviti sukan dan
rekreasi yang lain. Hal ini akan
mengeratkan hubungan di antara masyarakat setempat. Dalam pada itu, dewan juga boleh digunakan
oleh belia-belia untuk tujuan yang lebih berfaedah dan untuk mengelakkan diri
daripada aktivti-aktiviti yang membinasakan.
Manakala, dewan juga
merupakan keperluan penting untuk masyarakat sebagai tempat perjumpaan umum
bagi tujuan sosial, politik, pembelajaran dan lain-lain. Dewan juga berfungsi sebagai alat untuk
memupuk semangat perpaduan dan kejiranan.
Selain itu, dewan juga turut digunakan oleh orang ramai sebagai pusat
untuk melaksanakan perkhidmatan kerajaan seperti kempen kesihatan, aktiviti
penerangan dan sebagainya. Penyediaan
dewan adalah berdasarkan kepada fungsi, kepadatan penduduk, dan jarak
lingkungan kemudahan ini. Terdapat tiga
jenis dewan, iaitu balai raya, dewan orang ramai, dan dewan serbaguna. Balai raya didapati di kawasan luar bandar, manakala,
dewan orang ramai dan dewan serbaguna didapati di kawasan bandar.
Melalui pembacaan buku
yang bertajuk (KESEDAR) Peneraju Transformasi Luar Bandar, pengkaji telah
mengetahui bahawa Dewan Pusat Sivik (KESEDAR) telah ditubuhkan oleh pihak
(KESEDAR) pada tahun 1995. Manakala,
nama sivik diberi kerana dewan ini sentiasa mengadakan majlis-majlis ilmu yang
sentiasa memberikan kesedaran kepada orang ramai. Tujuan dewan ini ditubuhkan pula bagi
mengeratkan hubungan silaturahim di antara masyarakat di bandar Gua Musang. Umum mengetahui bahawa sivik bermaksud ilmu
tatarakyat dan hak serta perasaan tanggungjawab seseorang terhadap masyarakat. Ilmu tatarakyat pula dihuraikan sebagai ilmu
yang berkenaan dengan bagaimana seseorang hidup dalam masyarakatnya. Pendek kata, sivik yang sinonim dengan
perkataan ‘kesedaran’ membawa kita kepada suatu aspek kesedaran mental dan
fizikal untuk hidup bermasyarakat dengan kandungan nilai-nilai
bertanggungjawab, hormat-menghormati, amanah, ikhlas, beretika, bersatupadu dan
sebagainya. Hal ini menyebabkan
perkataan sivik dijadikan nama kepada dewan ini.
Bagi membentuk satu
masyarakat yang berilmiah, pendidikan sivik harus dipupuk dikalangan generasi
muda terutamanya golongan remaja. Hal
ini bertujuan untuk mempertingkatkan semangat patriotik dan nasionalisme dalam
diri mereka agar golongan tersebut dapat lebih memahami negara mereka dari segi
perkembangan ekonomi dan dari segi sistem
politik. Di samping itu, tumpuan perlu
diberi dalam penguasaan dan perkembangan dari segi kemahiran berfikir bagi
membolehkan golongan muda membuat keputusan secara rasional dalam menghadapi
sebarang dugaan masa depan yang kompleks.
Kesimpulannya, Dewan
Pusat Sivik (KESEDAR) merupakan antara salah sebuah institusi yang banyak
memberi impak positif kepada penduduk sekitar bandar Gua Musang. Setelah dewan
ini ditubuhkan, penduduk di sekitar bandar Gua Musang telah mendapat pelbagai
manfaat daripada penggunaan dewan ini. Sekiranya dewan ini tidak ditubuhkan di
bandar ini, sudah pasti penduduk di bandar Gua Musang akan menemui kesusahan
untuk mendapatkan kemudahan asas iaitu dewan bagi mengadakan pelbagai jenis
majlis.
No comments:
Post a Comment